�� ����� ��� ���������������
��� ��������� �������
Η φυσικ� Νομοτ�λεια του αμεταβ�βαστου και ο τρ�πος παρ�βασης της.
Απ� την εμπειρ�α μας γνωρ�ζουμε πως ορισμ�να φυσικ� μεγ�θη, �πως η μυ�κ� και η πνευματικ� δ�ναμη του ανθρ�που, ε�ναι απ� τη Φ�ση, απ� το Θε� αμεταβ�βαστα. �λοι μας γνωρ�ζουμε και βι�νουμε �τι η μυ�κ� και η πνευματικ� δ�ναμη εν�ς ανθρ�που δεν ε�ναι δυνατ�ν να μεταβιβασθε� εκουσ�ως, βια�ως, � κατ’ επιταγ� ανθρωπ�νων ν�μων, σε κ�ποιον �λλον �νθρωπο. Η αδυναμ�α μεταβ�βασης αυτ�ν των φυσικ�ν μεγεθ�ν, ε�ναι μια αυτον�ητη και αναμφισβ�τητη φυσικ� νομοτ�λεια η υπ�ρβαση της οπο�ας, με �μεσο τρ�πο, ο�τε πραγματοποι�θηκε, αλλ� ο�τε ουσιαστικ� επιχειρ�θηκε στα χιλι�δες χρ�νια της ιστορ�ας του ανθρ�που.
Το ενδιαφ�ρον �μως των ανθρ�πων της εξουσ�ας για την επ�τευξη αυτ�ς της μεταβ�βασης �ταν, για λ�γους ευν�ητους, εξαιρετικ� μεγ�λο. �τσι το … «καλ� το παλικ�ρι βρ�κε κι’ �λλο μονοπ�τι». Το μονοπ�τι αυτ� ανακαλ�φθηκε πολ� νωρ�ς και �χει το �νομα: Δουλε�α.
Ε�ναι ολοφ�νερο �τι τα αποτελ�σματα της δουλε�ας ε�ναι ισοδ�ναμα με αυτ� της μεταβ�βασης των προαναφερθεισ�ν δυν�μεων και μ�λιστα ευνο�κ�τερα της μεταβ�βασης, αφο� με τη δουλε�α �νας �νθρωπος - ο βασιλι�ς, ο αφ�ντης, ο «φωτισμ�νος» ηγ�της/προστ�της των ανθρ�πων - αποκτ� την ατομικ� ισχ� εν�ς συν�λου ανθρ�πων, μιας ολ�κληρης κοινων�ας.
Εκτ�ς �μως απ� τη μυ�κ� και πνευματικ� δ�ναμη, οι �νθρωποι �χουν και �να τρ�το νομοτελειακ� αμεταβ�βαστο φυσικ� μ�γεθος, που και αυτ� ε�ναι δ�ρο της Φ�σεως και �χι των φωτισμ�νων αρχ�ντων. Το μ�γεθος αυτ� ε�ναι επ�σης μ�α μορφ� δυν�μεως (ισχ�ος, εν�ργειας), �πως η μυ�κ� και η πνευματικ�, ονομ�ζεται ατομικ� εξουσ�α, αλλ� ε�ναι περισσ�τερο γνωστ� με το �νομα Ελευθερ�α. Η ελευθερ�α ε�ναι εκε�νη η μορφ� εν�ργειας, που μετασχηματ�ζεται στη «λ�ψη και πραγματοπο�ηση λογικ�ν αποφ�σεων»· που μετασχηματ�ζεται στην πιο σημαντικ� μορφ� �ργου που προνομιακ� παρ�γει ο �νθρωπος σε σ�γκριση με �λα τα �λλα �μβια �ντα. Τα �λλα ζ�α λαμβ�νουν και πραγματοποιο�ν και αυτ� αποφ�σεις αλλ� με τη δ�ναμη των ενστ�κτων και των κιν�τρων και �χι της λογικ�ς.
Απ� τα προηγο�μενα γ�νεται φανερ� �τι ο �νθρωπος ε�ναι ελε�θερος �ταν �χει ατομικ� εξουσ�α και �τι αυτ�ς που απ�λεσε την ατομικ� του εξουσ�α ε�ναι δο�λος. Συνεπ�ς, η πλ�ρης μεταβ�βασης της ατομικ�ς εξουσ�ας μας σε κ�ποιον � κ�ποιους �λλους, οι οπο�οι λαμβ�νουν και πραγματοποιο�ν τις αποφ�σεις που μας αφορο�ν, συνιστ� απ�λεια της ελευθερ�ας μας, συνιστ� μια μορφ� σ�γχρονης δουλε�ας.
Το �τι η ελευθερ�α αποτελε� μ�α μορφ� εν�ργειας και �χι μια ηθικ� � φιλοσοφικ� αξ�α, τεκμα�ρεται απ� το γεγον�ς �τι η ελευθερ�α παρ�γει �ργο. Εν�ργεια �μως ε�ναι το αφηρημ�νο ουσιαστικ� που οι φυσικο� �δωσαν στη δυνατ�τητα παραγωγ�ς κ�ποιας μορφ�ς �ργου, μηχανικο�, χημικο�, .. πνευματικο�, την οπο�α δυνατ�τητα �χουν τ�σο τα �μβια �σο και τα �βια �ντα. Ακ�μα τεκμα�ρεται απ� το γεγον�ς �τι, �πως �χει αποδειχθε�, η ενεργε�α και το �ργο ε�ναι η �δια οντ�τητα. Το �ργο ε�ναι η ορατ� μορφ�, εν� η εν�ργεια η α�ρατη μορφ� της �διας οντ�τητας, του �διου φυσικο� μεγ�θους [i].
Η παραπ�νω λογικ� �χει σκ�πιμα αγνοηθε� και στρεβλωθε� για δ�ο λ�γους· �ναν πραγματικ�/αντικειμενικ� και �ναν πλασματικ�/ιδιοτελ�.
Πραγματικ� λ�γο αποτελε� η υψ�στη αν�γκη περιορισμο� της απ�λυτης ατομικ�ς ελευθερ�ας, �στε η ελευθερ�α του ατ�μου να μην περιορ�ζει την ελευθερ�α των �λλων μελ�ν της κοινων�ας. Η ελευθερ�α που προκ�πτει απ� τον περιορισμ� της απ�λυτης ατομικ�ς ελευθερ�ας - με κοινο�ς καν�νες που ισχ�ουν για �λους ανεξαιρ�τως τους ανθρ�πους - αποτελε� την ενεργ� ελευθερ�α των μελ�ν της κοινων�ας. Νομ�ζω πως οι φιλ�σοφοι και οι πολιτικο� την ονομ�ζουν δικαι�ματα. Ε�ναι προφαν�ς �τι τα δικαι�ματα ε�ναι, πρ�πει να ε�ναι, τα �δια για �λους τους ανθρ�πους· τους �ρχοντες και τους Αρχ�μενους.
Ιδιοτελ� λ�γο αποτελε� το γεγον�ς �τι η λογικ� του αμεταβ�βαστου της ατομικ�ς εξουσ�ας[ii] ε�ναι αντ�θετη με τα συμφ�ροντα των αρχ�ντων πολιτ�ν και γι’ αυτ� συν�θως απορρ�πτεται, � αγνοε�ται· τα προνομ�α των αρχ�ντων, τα οπο�α οι �διοι θεσμοθετο�ν, πρ�πει να προστατε�ονται.
Αποτελε� η Αντιπροσ�πευση παρ�βαση Φυσικο� Ν�μου;
Το παραπ�νω ερ�τημα �χει σημαντικ� αξ�α γιατ� πολλο� κοινωνικο� θεσμο� με κορυφα�ους αυτο�ς της Αντιπροσωπευτικ�ς Δημοκρατ�ας και του Συνδικαλισμο�, βασ�ζονται στη μεταβ�βαση κ�ποιας αρμοδι�τητας και εξουσ�ας των πολιτ�ν, σε κ�ποιον � κ�ποιους �λλους πολ�τες· στους πολιτικο�ς �ρχοντες και τους �ρχοντες του συνδικαλισμο�.
Η απ�ντηση στο ερ�τημα αυτ� ε�ναι απλ� και μπορε� να συνοψισθε� ως ακολο�θως:
Αν�λογα με τη ε�ρος και τους καν�νες αντιπροσ�πευσης, αυτ� μπορε� να συνιστ�, ε�τε διακον�α και υπηρ�τηση της εξουσ�ας των πολιτ�ν, ε�τε �βριν με την αρχαιοελληνικ� �ννοια του �ρου[iii], δηλαδ� να συνιστ� μεταβ�βαση της …αμεταβ�βαστης ατομικ�ς εξουσ�ας των ανθρ�πων.
Αποτελε� �βριν, αν με την αντιπροσ�πευση δημιουργε�ται απ�λεια � �στω περιορισμ�ς της εξουσ�ας του ατ�μου. Αυτ� συμβα�νει �ταν οι μεγ�λες αποφ�σεις λαμβ�νονται απ� τους αντιπροσ�πους και �χι απ� το σ�νολο των πολιτ�ν.
Αποτελε� διακον�α, �ταν με την αντιπροσ�πευση υλοποιο�νται επιλογ�ς, εντολ�ς και αποφ�σεις των πολιτ�ν και �χι αποφ�σεις των αντιπροσ�πων.
Κατ� την κοσμοθεωρ�α των αρχα�ων Ελλ�νων, �ταν η αντιπροσ�πευση αποτελε� �βριν νομοτελειακ� οδηγο�μεθα στην καταστροφ� περν�ντας τα ακ�λουθα στ�δια:
�βρις – �τη (τ�φλωση/ σ�γχυση) – ν�μεσις (οργ�/ θυμ�ς) – τ�σις (καταστροφ�) .
Η αντιπροσ�πευση στο σημεριν� πολ�τευμα της δημοκρατ�ας και στο συνδικαλισμ� της χ�ρας μας, αποτελο�ν �βριν � Διακον�α;
Αν αποτελο�ν �βριν σε ποιο στ�διο της παραπ�νω εξελικτικ�ς διαδικασ�ας βρισκ�μαστε;
Νομ�ζουμε �τι �λοι οι πολ�τες �χουν μια σαφ� και στ�ρεα απ�ντηση σε αυτ� τα δ�ο ερωτ�ματα .
Επειδ� αποτελε� χαρακτηριστικ� της φ�σεως των ανθρ�πων …«ο παππ�ς να βλογ�ει πρ�τα τα γ�νια του», β�σιμα συν�γουμε �τι η πιθαν�τερη και συνηθ�στερη μορφ� αντιπροσ�πευσης ε�ναι αυτ� της �βρεως και �χι της διακον�ας.
Οι περισσ�τεροι �νθρωποι πιστε�ουν �τι η �παρξη «υπηρετο�σης και διακονο�σης αντιπροσ�πευσης», εξαρτ�ται απ� τα χαρακτηριστικ� του εκλεγμ�νου αντιπροσ�που και κατ’ επ�κταση απ� την μ�ση κατ� κεφαλ� καλλι�ργεια των ψηφοφ�ρων πολιτ�ν. Εμε�ς πιστε�ουμε �τι αυτ� η �παρξη εξαρτ�ται πρωτ�στως απ� τους καν�νες του πολιτικο�/κοινωνικο� συστ�ματος και �τι αυτο� οι καν�νες διαμορφ�νουν την αντιπροσ�πευση, σε �βριν � σε διακον�α. Η �ποψη αυτ� δεν στηρ�ζεται σε βαθυστ�χαστες θεωρ�ες, αλλ� στη σοφ�α του Λαο� μας που συνοψ�ζεται στο απ�φθεγμα: « Το ζ�ο χρησιμοποιε� για να βοσκ�σει, �λο το μ�κος του σχοινιο� με το οπο�ο το �χουμε δεμ�νο στο περιβ�λι μας». Η προστασ�α συνεπ�ς απ� καταστροφ� του περιβολιο� εξαρτ�ται απ� το μ�κος και την αντοχ� σε θρα�ση του σχοινιο�. Κ�τι αν�λογο ισχ�ει και για το θεσμ� της αντιπροσ�πευσης.
Το πιο συμβατ� με τους φυσικο�ς ν�μους πολ�τευμα.
Απ� τα προηγο�μενα συν�γεται �τι η �παρξη αντιπροσ�πευσης/ διακον�ας � αντιπροσ�πευσης/�βρεως, εξαρτ�ται απ� τους θεσμο�ς του πολιτε�ματος της χ�ρας και �χι απ� τα πνευματικ� και ηθικ� χαρακτηριστικ� των εκλεγμ�νων αρχ�ντων και των ψηφοφ�ρων πολιτ�ν. Παρ� τα�τα, οι �νθρωποι προσπαθο�ν να υπερβο�ν την κρ�ση και να οδηγηθο�ν στη σωτηρ�α, αλλ�ζοντας τους αντιπροσ�πους και �χι το πολ�τευμα.
Στην περ�πτωση που το πολ�τευμα της Χ�ρας επιτρ�πει την αν�πτυξη και λειτουργ�α αντιπροσ�πευσης/ �βρεως, τ�τε η κοινωνικ� εντροπ�α νομοτελειακ� θα αυξηθε� με μεγ�λους ρυθμο�ς και θα �χει σαν αποτ�λεσμα την ταχε�α αποδ�μηση του κοινωνικο� συστ�ματος και τη με�ωση της αποτελεσματικ�τητας του. Η σημεριν� κατ�σταση του κοινωνικοπολιτικο� συστ�ματος της χ�ρα μας, απ� πλευρ�ς αποδ�μησης και αποτελεσματικ�τητας, αποτελε� �να χαρακτηριστικ� παρ�δειγμα συστ�ματος υψηλ�ς εντροπ�ας.
Ποιο πολ�τευμα �μως διασφαλ�ζει �τι το στ�τους της αντιπροσ�πευσης θα ε�ναι η διακον�α με προστασ�α απ� φαιν�μενα μεταπτ�σεως του σε �βριν ;
Ποιο πολ�τευμα διασφαλ�ζει χαμηλ� κοινωνικ� εντροπ�α[iv] ;
Αυτ� το πολ�τευμα ε�ναι η Δημοκρατ�α του αρχαιοελληνικο� πνε�ματος. Ε�ναι η Δημοκρατ�α στην οπο�α τις με�ζονες αποφ�σεις τις λ�μβανε το σ�νολο των πολιτ�ν στις εκκλησ�ες του Δ�μου. Ε�ναι η Δημοκρατ�α που οι �ρχοντες/ αντιπρ�σωποι, ο�τε νομοθετο�σαν, ο�τε λ�μβαναν τις μεγ�λες αποφ�σεις, ο�τε ασκο�σαν δικαστικ� εξουσ�α, αλλ� διακονο�σαν την εξουσ�α των πολιτ�ν· διακονο�σαν τις εκκλησ�ες του δ�μου. Ε�ναι οι Δημοκρατ�α στην οπο�α οι πολ�τες �χουν το στ�τους του �ρχοντος και αρχομ�νου πολ�τη.
�να πολ�τευμα με αρχ�ς και θεσμο�ς σαν αυτο�ς την Αθηνα�κ�ς Δημοκρατ�ας, οι οπο�οι προφαν�ς θα προσαρμοσθο�ν στα σημεριν� πολιτικ�, οικονομικ� και τεχνολογικ� δεδομ�να, ε�ναι το πολ�τευμα που διασφαλ�ζει �τι : (1) Η αντιπροσ�πευση θα αποτελε� διακον�α και (2) η εντροπ�α του κοινωνικοπολιτικο� συστ�ματος θα ε�ναι χαμηλ�.
Αργ� � γρ�γορα, αλλ� με νομοτελειακ� βεβαι�τητα, οι φυσικο� ν�μοι θα υπερισχ�σουν των ανθρ�πινων. Αυτ� σημα�νει �τι το τ�λος της αντιπροσ�πευσης, το τ�λος της αντιπροσ�πευσης που συνιστ� �βριν, ε�ναι αναπ�φευκτο.
[i] Δημοσθ�νης Κυριαζ�ς, Η ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΡΙΑ, σελ�δες 17- 20
[ii] Η �ποψη αυτ� ουσιαστικ� ταυτ�ζεται με το αξ�ωμα του αμεταβ�βαστου των δικαιωμ�των του Ζαν Ζακ Ρουσσ�, που τεκμηρι�νεται σε ηθικ�ς και λογικ�ς αρχ�ς.
[iii] �βρις στην Ελληνικ� γλ�σσα, σημα�νει πρ�ξη αλαζονικ�ς υπερεκτ�μησης των δυνατοτ�των του ανθρ�που. Μια τ�τοια πρ�ξη /�βρις ε�ναι αυτ� που ε�ναι αντ�θετη προς τους ν�μους των τ�τε αρμοδ�ων θε�ν· αντ�θετη προς τους φυσικο�ς ν�μους.
|